|
 Home Over Agenda Consult Youtube Contact |
|
Een doula wordt je niet, een doula ben je. De wijsheid en kennis over geboorte en de dood zit in onze blauwdruk. We leven in een tijd waar we dit weer mogen toelaten en niet meer leren onderdrukken. Een doula begeleid het proces van geboren worden maar ook van dood gaan. Het zijn alleen twee verschillende opleidingen. Op dit moment ben ik met de opleiding als geboortedoula gestart maar stervensbegeleiding staat ook op mijn lijstje. Intuïtief zou ik dit werk al kunnen doen maar ik vind het heel leuk dat ik hier een opleiding voor ga doen. Gewoon voor de plezier! Het werk tussen twee werelden is voor mij niet vreemd. Ik weet en voel vanuit mijn hele wezen waar we vandaan komen en waar we naar terug gaan. Ik werk zelf met aarde portalen wat je kunt zien als de baarmoeder van de aarde. Deze baarmoeder is een portaal van en naar de hemel. Ervaringen uit vorige levens hebben mij helpen herinneren wie ik ben en hoe dicht ik in vorige levens heb gedaan tussen twee werelden en mensen heb geholpen bij geboorte, dood en transformatie. Hoe dit werkt? Deze informatie zit in onze baarmoeder. Het is de tunnel van licht waar mensen over praten als ze geboren worden, incarneren of steven. Het is een unieke ervaring en toch bij iedereen hetzelfde. In de eerste levens van de mens hier op aarde was men bewust hoe dit allemaal ontstond. Er waren rituelen en vieringen die ervoor zorgde dat alles precies ging zoals moeder natuur dat bedoeld had. Er waren niet zo veel problemen zoals wij dit nu kennen. Deze problemen ontstonden toen wij deze wijsheid gingen zien als iets wat verkeerd was. Waar vrouwen op de brandstapel werden gegooid als ze hier iets over durfde te vertellen of maar iets in dit richting aan healing of rituelen deden. Alle informatie is niet weg gegaan. Deze is in ons aanwezig (in onze blauwdruk) en wacht tot we weer willen herinnen wie we zijn en waar we vandaan komen. Tot die tijd zijn bevallingen niet zoals ze horen te zijn, baby's incarneren met problemen, mensen gaan dood en blijven zwerven op de aarde en zelfs relatieproblemen horen daarbij. We zijn van onszelf verwijderd geraakt en mogen weer terugkeren naar wie we in de essentie zijn. Een bewuste incarnatie, zwangerschap, geboorte en opvoeding hoort daarbij. Ik geloof erin dat we terug mogen naar de oorsprong. Waar alles begon en waar we de informatie over leven en dood konden herinneren. Waar we niet bang waren voor een bevalling en waar we niet bang waren om te sterven. Omdat we wisten dat we dit positief konden beïnvloeden. Via bewustwording, healing, liefde, rituelen en via intentiekracht konden we deze processen goed begeleiden. Dit werd gedaan door doula's die tevens ook hoge priesteres of sjamaan waren. Zij leefde volgens het plan voor de mens zoals deze bedoeld is. Tegenwoordig leven we nog steeds met de lasten die zijn ontstaan door onze voorouders. Bevallingen zijn in dit leven niet altijd meer natuurlijk en vaak ook traumatisch net als doodgaan. We zijn de kennis verloren die nog altijd in onze blauwdruk zit. Om die reden zijn bevallingen en overlijden in deze tijd vaak helende ervaringen als je er bewust mee omgaan. Het heelt de pijn die is ontstaan omdat we onze wijsheid zijn verloren. En het helpt ons anders met het leven om te gaan. Hoe mooi we onze dood of geboorte ook willen plannen, bij de meeste mensen is het een kans iets te helen. Daardoor gaat het niet altijd zoals je wilt maar wel zoals het bedoeld is. Het zal je helpen voor die tijd bewust te worden en open te staan voor wat er bij jullie geheeld mag worden. Ik help je daar graag bij. |
 |
De geboorte van een geboortedoula
Geboortedoula werd ik door de komst van een neefje. Ik mocht bij deze natuurlijke bevalling onder begeleiding van allemaal holistische mensen deze bevalling bijstaan en dit was een geschenk. Ik was heel dankbaar voor alle wijsheid die ik van deze baby mocht ontvangen en hoe ik op mijn eigen manier aan deze bevalling mocht bijdragen. Anders dan bij anderen voel ik ook de ziel van de baby en het hele energetische proces tot aan de begeleiding van Engelen. Voor zijn geboorte wist ik dat hij eerst bij mij geboren zou worden maar deze zwangerschap werd afgebroken. Daardoor werd hij bij iemand anders in deze familie geboren. Ik heb niet een extra band met deze baby. Ik vind al mijn nichtjes en neefjes speciaal. Maar dat ik bij de bevalling aanwezig mocht zijn maakte het wel bijzonder. Dit was voor de 4e keer dat ik bij een bevalling mocht zijn (excl de bevalling van mijn dochter). De andere drie bevallingen waren van mijn nichtjes. Dit neefje is eigenlijk een kleinneefje. Dus mijn zus is oma. Ik heb de moeder van deze prachtige baby ook geboren zien worden. Wat een bijzondere ervaring, twee generaties! Natuurlijk zal ik de geboorte van mijn eigen dochter niet vergeten. Ook de miskraam van een 2e kindje is een onderdeel van wie ik ben. De verhalen over baby's deel ik in mijn blogs.
De geboorte van een levenseinde doula
Mijn eerste ervaring met spiritualiteit tijdens de dood was toen mijn opa overleed. Ik was toen nog jong. Er werd gehuild terwijl ik de meest euforische ervaring had die ik ooit had ervaren. Nog nooit had ik zoveel liefde en licht ervaren als op dat moment. Daarna ging het weg en bleven wij als nabestaande achter met het gevoel van verdriet. Ineens sloeg dat toe en weg was de euforie. Maar het was wel iets waar ik jaren over na bleef praten. Na de dood kwam mijn opa bij mij, huilend. Ik was verbaasd omdat ik dacht dat iedereen gelukkig naar de hemel ging. Dit was mijn eerste ervaring met begeleiding na de dood. Het riep bij mij vragen op die tot nog meer vragen leidde. Ik wou weten hoe de ervaring voor mijn overleden nichtje was (19 jaar) en zo kwamen er steeds meer gesprekken tussen haar en mij. Toen mijn oma aan mijn vaderskant overleed (ik had haar al jaren niet gezien en dus ook niet echt een band) kwam ze bij mij. Ik was verbaasd en vroeg haar waarom ze niet naar de andere familieleden ging die haar echt miste. Haar antwoord verraste mij. Ze vertelde dat ze niet geloofde in het leven na de dood en ik wel. Dat ze bij mij was om erover te leren hoe mensen dat ervaren. Dit was niet vlak na haar dood. Ook dit riep weer vragen op. De hemel is dus geen vakantieparadijs. Wat doen ze daar dan?
3 jaar geleden overleed mijn moeder aan alvleesklierkanker. Wat een nare ervaring! Maar ik nam mijn taak als levenseinde doula serieus. Het ging natuurlijk. Toch was het mijn moeder en dat gaf ook heel veel angst en onzekerheid. Ik heb heel veel gegeven om haar einde zo zacht en vredig mogelijk te laten verlopen. We hebben veel gepraat over onderwerpen waar ik normaal niet met haar over kon praten. Tot op het einde kon ze niet geloven wat ik te vertellen had maar ik zag wel aan haar gezicht dat haar angst minder werd. Ze werd zachter en de overgave werd makkelijker. Niet helemaal want ze wou niet dood en heeft tot het einde gevochten. Zelfs toen ze eenmaal was overleden was ze het er niet mee eens. Haar aanwezigheid na de dood was nog heel goed te voelen. Een gevoel wat ik eerder had gevoeld bij mijn opa. Ze kon niet begrijpen wat er was gebeurt. Bij het overlijden van mijn schoonmoeder ging dit anders. Ze had alzheimer en op een of andere manier kon ik na het overlijden geen contact met haar maken. Gidsen vertelde mij dat ze andere begeleiding kreeg na de dood omdat ze alzheimer had gehad. Om een lang verhaal kort te maken kwam het er op neer dat ze ook na de dood teveel verwarring zou ervaren waardoor ze extra ondersteuning kreeg. Dit is een korte versie omdat het hele verhaal te lang is om hier te vertellen.
Mijn grootste sprong in het diepe met de dood was toen mijn oma overleed. Mijn oma was mijn moeders moeder en haar grootste zorg. Ze was altijd met haar moeder bezig maar overleed voordat mijn oma overleed. Mijn oma ging een paar maanden later over. Op dat moment waren alleen mijn zus en ik degene die haar konden bijstaan. Ik was net mijn moeder verloren en ik nam mijn taak om mijn oma te verzorgen heel serieus. Ik deed het niet alleen voor mijn oma maar ook voor mijn moeder. Mijn oma was 99 jaar. Bijna 100. Ze was er klaar voor en klaar mee. Weer een heel ander verhaal. Elk verhaal van de dood was uniek. Ook hier had ik een doel om dit zo vredig mogelijk te laten verlopen. Ik vond het een prachtig eind. Met healing heb ik haar kunnen helpen door de moeilijkste momenten heen. Ze kreunde soms van de pijn en verwarring en met healing ontspande ze en stopte ze met kreunen. (Er mocht niet meer medicatie gegeven worden en alleen op vaste tijden.)
Weer een ervaring rijker. Het was een jaar waarin ik mijn moeder verloor, twee maanden later mijn oom, 3 maanden later had ik een bijna levensloze hond in mijn handen (deze heeft het gered) en een paar maanden later overleed mijn oma en net voor de jaarwisseling kreeg ik te horen dat ik mijn kat in kon laten slapen. Alles had nog een nasleep want de dood bleef maar een groot onderdeel van mijn leven. Ik heb een jaar later zelf de dood een paar keer in de ogen gekeken(een vreselijk angstige periode) en daarnaast de vreugde van geboorte.
De dood en geboorte en vooral het leven zelf is voor mij niet meer vreemd. En vreemd genoeg vind ik het een prachtige ervaring. Zoals iemand mij ooit vertelde (deze persoon was overleden), de dood zag er voor de nabestaande niet prettig uit maar ik heb het zelf niet zo ervaren. Het was een vredige overgang. Ik wens iedereen die afscheid neemt een vredig afscheid toe. Gaat het met trauma gepaard dan wens ik iedereen heling toe. Ik ben niet opgeleid als levenseinde doula dat staat nog op mijn verlanglijstje. Maar ik kan zeker al heel veel betekenen voor familie en nabestaande. Maar ook voor mensen die hun eigen dood bewust willen meemaken(laatste levensfase) en daar wat hulp bij kunnen gebruiken. Het is misschien een verdrietige ervaring maar het hoeft geen trauma te worden. Het kan heel vredig, hoe dat gaat daar wil ik je stap voor stap in begeleiden. Daarnaast kan ik ook helpen bij spirituele rouwbegeleiding
